سوزاندن تمناهای خام
سعی کن درعـــزت ســـــی پــاره مـــاه صـیـام
کــزفلک ازبهــر تعظیـمش فــــرود آمد کــــلام
آدمــی ممتــاز شد از ســـایر حیــوان به صــوم
نامــه انســـان به این مهــر خدایی شـــد تمــــام
چون در دوزخ، دهان گر چنــد روزی بسته شد
باز شد چندین در از جنّت به روی خاص وعام
خــال روی مه جبینان گــرزمشک وعنبراسـت
از شب قـــدراســــت خـــال چهـره مـاه صـیــام
نیست درســـالی دو عید افـــزون واز فرخندگی
عید باشــد مـردمــان را سی شب این ماه تمـــام
لــذت افــطــــار در دنـبــال باشـــــــد روزه را
صبـــح اگــر بـنـــدد دری ایزد گشـاید وقت شام
روز سازد پاک ، صـائب، سینه ها را از هوس
زآتــش امـســاک می ســوزد تمنـــاهای خـــــام
صائب تبریزی